Φρέντυ Φερνάντεζ
Πρόεδρος του πρακτορείου ειδήσεων της Βενεζουέλας από το 2004 έως το 2017. Τρέχων διορισμένος πρέσβης της ΒολιβιανήςΔημοκρατίας της Βενεζουέλας στην Ελληνική Δημοκρατία, Ελλάδα. Πτυχιούχος Κοινωνικής Επικοινωνίας από το Κεντρικό Πανεπιστήμιο της Βενεζουέλας. Ήταν μέλος του Προεδρείου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νέων την περίοδο 1984−1989. Καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικής Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Βολιβίας. Συγγραφέας ποίησης και δοκιμίων. Μόνιμος συνεργάτης σε εφημερίδες και περιοδικά.
Η μεγάλη νίκη των λαών
Η νίκη της Σοβιετικής Ένωσης έναντι του φασισμού θεωρήθηκε στη Βενεζουέλα ως ένα μεγάλο βήμα προόδου στον αγώνα των λαών για επίτευξη συνθηκών δημοκρατίας και κοινωνικής προόδου. Για τους ανθρώπους μας, ήταν το αποκορύφωμα μιας λαμπρής στιγμής εκδημοκρατισμού και διεθνούς απελευθέρωσης.
Στην πολιτική συνείδηση των Βενεζουέλας, οι κύριοι παράγοντες της φασιστικής απειλής είχαν πρώτα εκδηλωθεί πολύ καθαρά στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936 και μέχρι σήμερα θα σηματοδοτούν ακόμα τα κύρια πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα της χώρας.
Στη δεκαετία του 1930, χωρίς την ύπαρξη νόμιμων πολιτικών κομμάτων στη Βενεζουέλα, δημοκρατικοί παράγοντες είχαν οργανώσει τον προοδευτικού αγώνα μέσω της Ομοσπονδίας Φοιτητών της Βενεζουέλας, υποστηρικτές της Δημοκρατίας στην Ισπανία κατά του φασισμού.
Οι οπαδοί του φασισμού ανταποκρίθηκαν δημιουργώντας μια παράλληλη οργάνωση, την Εθνική Φοιτητική Ένωση, ως υποστηρικτές του Φράνκο, του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Οι ηγέτες αυτής της οργάνωσης θα δημιουργούσαν αργότερα το κόμμα Copei, η οποία οργάνωση σήμερα είναι διάδοχη από την οποία εμφανίστηκαν οι Primero Justicia και Voluntad Popular (Πρώτα δικαιοσύνη και λαϊκή βούληση), οι δύο δομές που ενεργούν εσωτερικά σήμερα στην χώρα μας ως αιχμή του δόρατος της επιθετικότητας που διαπράττεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Βενεζουέλας.
Ο αγώνας κατά του φασισμού επέτρεψε για πρώτη φορά στις αριστερές δυνάμεις της Βενεζουέλας να έχουν ένα νομικό πλαίσιο δράσης, ουσιαστικά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας. Ο αντίκτυπος του οράματος που προωθήθηκε από την πολιτική του Λαϊκού Αντιφασιστικού Μετώπου δημιούργησε τις πολιτικές εικόνες για μια διαδικασία εκδημοκρατισμού της χώρας, η οποία παρέμεινε υπό ένα σιδερένιο στρατιωτικό καθεστώς από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Στην πολιτική συνείδηση των Βενεζουέλας, οι κύριοι παράγοντες της φασιστικής απειλής είχαν πρώτα εκδηλωθεί πολύ καθαρά στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936 και μέχρι σήμερα θα σηματοδοτούν ακόμα τα κύρια πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα της χώρας.
Στη δεκαετία του 1930, χωρίς την ύπαρξη νόμιμων πολιτικών κομμάτων στη Βενεζουέλα, δημοκρατικοί παράγοντες είχαν οργανώσει τον προοδευτικού αγώνα μέσω της Ομοσπονδίας Φοιτητών της Βενεζουέλας, υποστηρικτές της Δημοκρατίας στην Ισπανία κατά του φασισμού.
Οι οπαδοί του φασισμού ανταποκρίθηκαν δημιουργώντας μια παράλληλη οργάνωση, την Εθνική Φοιτητική Ένωση, ως υποστηρικτές του Φράνκο, του Μουσολίνι και του Χίτλερ. Οι ηγέτες αυτής της οργάνωσης θα δημιουργούσαν αργότερα το κόμμα Copei, η οποία οργάνωση σήμερα είναι διάδοχη από την οποία εμφανίστηκαν οι Primero Justicia και Voluntad Popular (Πρώτα δικαιοσύνη και λαϊκή βούληση), οι δύο δομές που ενεργούν εσωτερικά σήμερα στην χώρα μας ως αιχμή του δόρατος της επιθετικότητας που διαπράττεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Βενεζουέλας.
Ο αγώνας κατά του φασισμού επέτρεψε για πρώτη φορά στις αριστερές δυνάμεις της Βενεζουέλας να έχουν ένα νομικό πλαίσιο δράσης, ουσιαστικά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας. Ο αντίκτυπος του οράματος που προωθήθηκε από την πολιτική του Λαϊκού Αντιφασιστικού Μετώπου δημιούργησε τις πολιτικές εικόνες για μια διαδικασία εκδημοκρατισμού της χώρας, η οποία παρέμεινε υπό ένα σιδερένιο στρατιωτικό καθεστώς από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η Σοβιετική Νίκη νοείται ως νίκη για τους εργάτες, ως κατάκτηση των λαών που άνοιξαν το δρόμο για την επίτευξη καλύτερων συνθηκών δημοκρατίας και κοινωνικής πρόνοιας
Αν και η Βενεζουέλα δεν συμμετείχε άμεσα στον πόλεμο, στις 16 Ιανουαρίου 1944, στις 2:44 π.μ., το γερμανικό υποβρύχιο U-502 τορπίλισε ένα στόλο πετρελαιοφόρων πλοίων στον Κόλπο της Βενεζουέλας.
Τα πλοία Tía Juana, Monagas, San Nicolás, Pedernales και Arkansas δέχτηκαν επίθεση και βυθίστηκαν. Περισσότεροι από 20 Βενεζουελάνοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ αρκετά μέλη του πληρώματος αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα φλεγόμενα πλοία και παρέμειναν εγκλωβισμένοι για μέρες στις ακτές της χερσονήσου La Guajira.
Δεδομένης της αρχικής κατάστασης του Ναυτικού της, η ικανότητα αντίδρασης της Βενεζουέλας σε αυτήν την επίθεση ήταν ατελέσφορη και περιορίστηκε στις επιχειρήσεις διάσωσης.
Η Βενεζουέλα διέκοψε τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με τις δυνάμεις του Άξονα. ενώ της καθιέρωσε με την Κίνα και τη Σοβιετική Ένωση, παρακάμπτοντας έτσι την ειρωνική αντικομουνιστική παράδοση των δικτατοριών που είχαν κυριαρχήσει στη χώρα.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Βενεζουέλα προμήθευε συνεχώς πετρέλαιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια προσφορά που ήταν κρίσιμη για τη μετακίνηση των πολεμικών μηχανημάτων της. Η παραγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας σημείωσε σημαντική αύξηση σε αυτήν την περίοδο, όταν ξεκίνησε από παραγωγή 406 χιλιάδων βαρελιών την ημέρα, το 1942, σε 702 χιλιάδες βαρέλια ημερησίως το 1944. Αυτός ο παράγοντας καθιστούσε τη Βενεζουέλα έναν τακτικό στόχο της ναζιστικής Γερμανίας.
Τα πλοία Tía Juana, Monagas, San Nicolás, Pedernales και Arkansas δέχτηκαν επίθεση και βυθίστηκαν. Περισσότεροι από 20 Βενεζουελάνοι έχασαν τη ζωή τους, ενώ αρκετά μέλη του πληρώματος αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα φλεγόμενα πλοία και παρέμειναν εγκλωβισμένοι για μέρες στις ακτές της χερσονήσου La Guajira.
Δεδομένης της αρχικής κατάστασης του Ναυτικού της, η ικανότητα αντίδρασης της Βενεζουέλας σε αυτήν την επίθεση ήταν ατελέσφορη και περιορίστηκε στις επιχειρήσεις διάσωσης.
Η Βενεζουέλα διέκοψε τις διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με τις δυνάμεις του Άξονα. ενώ της καθιέρωσε με την Κίνα και τη Σοβιετική Ένωση, παρακάμπτοντας έτσι την ειρωνική αντικομουνιστική παράδοση των δικτατοριών που είχαν κυριαρχήσει στη χώρα.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Βενεζουέλα προμήθευε συνεχώς πετρέλαιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, μια προσφορά που ήταν κρίσιμη για τη μετακίνηση των πολεμικών μηχανημάτων της. Η παραγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας σημείωσε σημαντική αύξηση σε αυτήν την περίοδο, όταν ξεκίνησε από παραγωγή 406 χιλιάδων βαρελιών την ημέρα, το 1942, σε 702 χιλιάδες βαρέλια ημερησίως το 1944. Αυτός ο παράγοντας καθιστούσε τη Βενεζουέλα έναν τακτικό στόχο της ναζιστικής Γερμανίας.
Αλλά πέρα από τα γεγονότα που συνέβησαν στη Βενεζουέλα, αντιλαμβανόμαστε την καταπολέμηση του φασισμού ως μια στιγμή έντονης και σκληρής μάχης από τους λαούς του πλανήτη που είχαν θέσει τους στόχους για δικαιοσύνη, κοινωνική, δημοκρατική και αντιαποικιακό προόδου
Εκτός από τον αγώνα των αποικιακών δυνάμεων της Ευρώπης, οι οποίοι αγωνίζονταν να διατηρήσουν ή να αυξήσουν τις περιοχές κυριαρχίας τους, οι λαοί ενήργησαν σε έναν πολλαπλό αντιφασιστικό λαϊκό πόλεμο, των οποίων τα συμφέροντα και οι απαιτήσεις ξεπέρασαν τους σκοπούς που είχαν επιβάλει ορισμένα από τα εμπλεκόμενα κράτη στον εαυτό τους. ο ίδιος ο πόλεμος δηλαδή.
Παρά το γεγονός ότι λίγο αργότερα οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν ξανά μια αυστηρή αντικομουνιστική πολιτική σε όλες τις χώρες υπό την επιρροή της, οι αντιφασιστικές ενέργειες των λαών δημιούργησαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να τερματίσουν την αποικιοκρατία και να επιτύχουν τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας που θα κρατούσαν για χρόνια για εκατομμύρια ανθρώπους.
Πάνω από οποιαδήποτε άλλη δύναμη, τα κομμουνιστικά κόμματα οργάνωσαν και οδήγησαν τη λαϊκή αντίσταση ενάντια στον φασισμό. Το όραμά αυτό, οδήγησε στη συμμετοχή εργατών και αγροτών που αγωνίστηκαν για έναν καλύτερο κόσμο μετά τον πόλεμο.
Η αφήγηση του πολέμου ενάντια στον Άξονα που αποδίδεται είναι δυσανάλογο στο ρόλο της συμμετοχής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, μερικές φορές παρουσιάζει τη συνύπαρξη επίσημων στρατών και της αντίστασης, αλλά τους παρουσιάζει σαν να ήταν ένα μόνο πράγμα. Διαγράφουν από τη συλλογική μνήμη τις διαφορές και τις αντιφάσεις στους στόχους, την ιδεολογία, την τακτική και τις στρατιωτικές και κοινωνικές δομές ανά χώρα.
Ένα στοιχείο που μπορεί να αποδείξει αυτήν την ανισότητα είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι Δυτικοί Σύμμαχοι υποστήριξαν τον Φράνκο, έναν φασιστικό κόμμα παρά τη Δημοκρατία που οι δυτικές χώρες επικαλυπτόντουσαν. Αυτή η υποστήριξη συνεχίστηκε πολύ πέρα από τον πόλεμο.
Η Δύση άρχισε να συγκρούεται με τη ναζιστική Γερμανία μόνο όταν οι πολιτικές της αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές για τον περιορισμό της επέκτασης του Χίτλερ στα βρετανικά και γαλλικά εδάφη επιρροής.
Παρά το γεγονός ότι λίγο αργότερα οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν ξανά μια αυστηρή αντικομουνιστική πολιτική σε όλες τις χώρες υπό την επιρροή της, οι αντιφασιστικές ενέργειες των λαών δημιούργησαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να τερματίσουν την αποικιοκρατία και να επιτύχουν τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας που θα κρατούσαν για χρόνια για εκατομμύρια ανθρώπους.
Πάνω από οποιαδήποτε άλλη δύναμη, τα κομμουνιστικά κόμματα οργάνωσαν και οδήγησαν τη λαϊκή αντίσταση ενάντια στον φασισμό. Το όραμά αυτό, οδήγησε στη συμμετοχή εργατών και αγροτών που αγωνίστηκαν για έναν καλύτερο κόσμο μετά τον πόλεμο.
Η αφήγηση του πολέμου ενάντια στον Άξονα που αποδίδεται είναι δυσανάλογο στο ρόλο της συμμετοχής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, μερικές φορές παρουσιάζει τη συνύπαρξη επίσημων στρατών και της αντίστασης, αλλά τους παρουσιάζει σαν να ήταν ένα μόνο πράγμα. Διαγράφουν από τη συλλογική μνήμη τις διαφορές και τις αντιφάσεις στους στόχους, την ιδεολογία, την τακτική και τις στρατιωτικές και κοινωνικές δομές ανά χώρα.
Ένα στοιχείο που μπορεί να αποδείξει αυτήν την ανισότητα είναι το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, οι Δυτικοί Σύμμαχοι υποστήριξαν τον Φράνκο, έναν φασιστικό κόμμα παρά τη Δημοκρατία που οι δυτικές χώρες επικαλυπτόντουσαν. Αυτή η υποστήριξη συνεχίστηκε πολύ πέρα από τον πόλεμο.
Η Δύση άρχισε να συγκρούεται με τη ναζιστική Γερμανία μόνο όταν οι πολιτικές της αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές για τον περιορισμό της επέκτασης του Χίτλερ στα βρετανικά και γαλλικά εδάφη επιρροής.
Οι συμμαχικές άρχουσες τάξεις διεξήγαγαν πόλεμο για να υπερασπιστούν το status quo. Ο σοβιετικός λαός αγωνίστηκε για να υπερασπιστεί την πατρίδα του και τη σοσιαλιστική πορεία ανάπτυξης που είχε επιλέξει. Ο λαϊκός ένοπλος αγώνας ενήργησε για την πραγματική ανθρώπινη απελευθέρωση, για ένα πιο δημοκρατικό και δίκαιο μέλλον
Ο φασισμός είναι η άρνηση αυτών των θεμελιωδών αξιών που εκτιμώνται και υπερασπίζονται όλοι οι λαοί του κόσμου.
Γράφω από την προοπτική ενός λαού που σήμερα πολιορκείται και υφίσταται τη μόνιμη επιθετικότητα εσωτερικών ακροδεξιών παραγόντων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην περίπτωσή μας, πολύ ξεκάθαρα, ο φασισμός αποτελεί απειλή σήμερα και όχι μόνο θέμα ιστορίας.
Γράφω από την προοπτική ενός λαού που σήμερα πολιορκείται και υφίσταται τη μόνιμη επιθετικότητα εσωτερικών ακροδεξιών παραγόντων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην περίπτωσή μας, πολύ ξεκάθαρα, ο φασισμός αποτελεί απειλή σήμερα και όχι μόνο θέμα ιστορίας.
Σχετικά με τη χρήση πληροφοριών
Όλο το υλικό σε αυτόν τον ισότοπο διατίθεται κατόπιν άδειας από το Creative Commons Attribution 4.0 International και μπορεί να αναπαραχθεί για μη εμπορικούς σκοπούς, υπό την προϋπόθεση ότι η πηγή έχει αναγνωριστεί.
Η επίδειξη ναζιστικών και φασιστικών εξαρτημάτων ή συμβόλων σε αυτόν τον πόρο σχετίζεται μόνο με την περιγραφή του ιστορικού πλαισίου των γεγονότων της δεκαετίας του 1930−1940, δεν είναι η προπαγάνδα του και δεν δικαιολογεί τα εγκλήματα της φασιστικής Γερμανίας.
Όλο το υλικό σε αυτόν τον ισότοπο διατίθεται κατόπιν άδειας από το Creative Commons Attribution 4.0 International και μπορεί να αναπαραχθεί για μη εμπορικούς σκοπούς, υπό την προϋπόθεση ότι η πηγή έχει αναγνωριστεί.
Η επίδειξη ναζιστικών και φασιστικών εξαρτημάτων ή συμβόλων σε αυτόν τον πόρο σχετίζεται μόνο με την περιγραφή του ιστορικού πλαισίου των γεγονότων της δεκαετίας του 1930−1940, δεν είναι η προπαγάνδα του και δεν δικαιολογεί τα εγκλήματα της φασιστικής Γερμανίας.
Πρόκειται για έργο του Επιμελητηρίου Πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του Ινστιτούτου Έρευνας και Πρωτοβουλίας Εξωτερικής Πολιτικής