Τον περασμένο αιώνα, ο κόσμος βρέθηκε φοβισμένος όταν ένας νεοεμφανιζομενος ιός απειλούσε όλους πριν από φυσικές πανδημίες. Ο συγκεκριμενος ιός δεν γνώριζε σύνορα και σκότωσε εκατομμύρια και κατέστρεψε τη ζωή πολλών ακόμη.

Γνωρίζουμε τώρα ότι ο φασισμός είναι ένας κοινωνικα σχεδιασμένος ιός. Ένα γεγονός που έχει αποδειχθεί αδύνατο να εξαλειφθεί μια για πάντα. Είναι μια επαναλαμβανόμενη παθογόνο κοινωνική νόσο που πλήττει κοινωνίες ανα τον κόσμο και το βλέπουμε ξανά στην εποχή μας.

Το βλέπουμε να αναδύεται με πολλες μορφές και με διαφορα επίπεδα επικινδυνότητας.

Εάν θέλουμε να τον συγκρατήσουμε και να τον εκδιώξουμε για άλλη μια φορά, πρέπει να κατανοήσουμε τη ζημία που προκαλεί. Και φυσικά, για να θυμηθούμε το αίμα και τις θυσίες που θα ξανά προκαλέσει εάν του επιτρέπει να παρελάσει ξανά.

Γράφω από την Αυστραλία, μια χώρα μακριά από το χωνευτήρι του φασισμού. Ωστόσο, γράφω με μεγάλη ανησυχία για την ανάγκη να θυμόμαστε τι σημαίνει φασισμός.

Όχι για απο απόσταση, ακαδημαϊκό σκοπό, αλλά επειδή γνωρίζουμε από την ιστορία μας ότι το μήνυμα και ο αντίκτυπός του θα είναι παγκόσμιος και καταστροφικός.

Καθώς η εθνική οικονομία συγκλονίστηκε απο τη μεγάλη ύφεση, πολλοί στο οργανωμένο εργατικό κίνημα της Αυστραλίας εμπνεύστηκαν από το σοβιετικό πείραμα. Εμπνεύστηκαν από την πραγματική προσπάθεια μιας εναλλακτικής κοινωνίας που θα μπορούσε να αντικαταστήσει την εκμετάλλευση του καπιταλισμού με κάτι πιο ανθρώπινο.

Οι φασίστες που εμφανίστηκαν στα αυστραλιανά κοινωνικά δεδομενα στην δεκαετία του 1930, εξυπηρετούσαν τον ίδιο σκοπό με τις σημερινές ενσαρκώσεις τους - μια βίαιη τελευταία γραμμή άμυνας ενάντια σε οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικής αλλαγής.

Οι Αυστραλοί εντάχθηκαν ολόψυχα στον πόλεμο κατά του φασισμού. Οι Αυστραλοί εργάτες άνοιξαν και οδήγησαν το δρόμο ακόμη και όταν η εθνική τους κυβέρνηση με την πολιτικη της, ήταν μια ντροπή απέναντι στον ιαπωνικό μιλιταρισμό που εμφανίστηκε στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.

Το 1938 μετά την είσοδο της Ιαπωνίας στο Ναντζίνγκ στην Κίνα και διέπραξε εκτεταμένες ωμότητες, οι αυστραλιανοί λιμενεργάτες από το λιμάνι του Wollongong αρνήθηκαν να φορτώσουν μεταλλεύματα σιδήρου σε πλοίο με προορισμό την Ιαπωνία.

Μπορούσαν να δουν τους κινδύνους του φασισμού στην Ευρώπη και τον μιλιταρισμό της Ιαπωνίας ως προσβολή και πρόκληση για την ανθρωπότητα. Η συντηρητική κυβέρνηση της εποχής προσπάθησε να τους πιέσει για συνθηκολόγηση και φόρτωση του σιδήρου, αλλά κράτησαν την απεργία τους επί 11 εβδομάδες χωρίς αμοιβή και με την απειλή να χάσουν τη δουλειά τους. Στάθηκαν σθεναρά αλληλέγγυοι με τα θύματα του αυξανόμενου φασισμού και του μιλιταρισμού στην άλλη πλευρά του κόσμου.

Όταν η Αυστραλία μπήκε τελικά στον πόλεμο με τους Συμμάχους, δεν υπήρχε έλλειψη εθελοντών - σχεδόν ένα εκατομμύριο άνδρες και γυναίκες που υπηρετούσαν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, από πληθυσμό μόλις επτά εκατομμυρίων.

Έγινε ανησυχητικό για τον στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου ότι οι τακτικοί Αυστραλοί στρατιώτες θα χειροκροτούσαν δυνατά και φώναζαν «Θείος Τζο» καθώς οι εικόνες του Στάλιν εμφανίστηκαν μαζί με τον Τσόρτσιλ και τον Ρούσβελτ κατά τη διάρκεια ταινιών μικρού μήκους για τον πόλεμο.

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, η Αυστραλία άρχισε ξανά να είναι Αυστραλία. Ένα τεράστιο πρόγραμμα μετανάστευσης πήρε στους ανθρώπους μιας κατεστραμμένης Ευρώπης ως τρόπο ανοικοδόμησης της χώρας. Αυτοί οι μετανάστες ήταν το πλοίο του τι είχε κάνει η ναζιστική επιθετικότητα στην ήπειρο. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες από την Ελλάδα.

Μια χώρα που υπέστη πολύ κάτω από τη γερμανική κατοχή, και έπειτα μια εμφύλια σύγκρουση που υποβοηθήθηκε και συνέπραξε από τις αγγλικές και έπειτα αμερικανικές δυνάμεις.

Η μετάβαση στον Ψυχρό Πόλεμο ώθησε πολλά άτομα να πάνε στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες του «νέου κόσμου». Οι βαλίτσες τους μπορεί να ήταν άδειες κατά την άφιξη, αλλά οι καρδιές και τα μυαλά τους ήταν γεμάτα από το φόβο και τη μίσος του πολέμου και τι φέρνει.

Πολλοί από αυτούς τους νέους μετανάστες στην Αυστραλία εντάχθηκαν στην εργατική τάξη και το εργατικό κίνημά της. Ακόμα και όταν η Αυστραλία μετακόμισε γρήγορα στην αμερικανική τροχιά του ψυχρού πολέμου, παρέμεινε στο σοσιαλδημοκρατικό Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα, καθώς και σε άλλες πιο ριζοσπαστικές οργανώσεις, μεσα τη συλλογική μνήμη κατα του φασισμού και του μιλιταρισμού.

Όταν η Αυστραλία ακολούθησε τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ, η αντίσταση στράφηκε στην καταπολέμηση του νέου μιλιταρισμού. Ένα ισχυρό κίνημα, που χτίστηκε σε μια εποχή ευημερίας, κατάφερε τελικά να τερματίσει την εμπλοκή της Αυστραλίας σε έναν πόλεμο που σκότωσε εκατομμύρια. Λιγότερο από είκοσι χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, βρέθηκα να δουλεύω δίπλα-δίπλα με συναδέλφους στο Υπουργείο Παιδείας στο Βιετνάμ, καθώς ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα ξαναχτίστηκε. Η επιθυμία για δημιουργία και ανασυγκρότηση είχε ξεπεράσει την επιθυμία της καταστροφής.

Ο 21ος αιώνας βρίσκει την Αυστραλία τόσο ευημερούσα όσο και σε σύγκρουση. Η κατάφωρα άνιση κατανομή του πλούτου δημιουργεί εντάσεις στην κοινωνία. Μια άκρως πολυπολιτισμική κοινωνία έπρεπε να διαπραγματευτεί και να καταπολεμήσει μια εκλεπτυσμένη εκστρατεία από ακροδεξιές δυνάμεις που φέρουν το συνηθισμένο φασιστικό κοκτέιλ DNA — ξενοφοβία, εθνικισμό και βία. Τώρα περιφέρονται στο Διαδίκτυο, ενω θέλουν να περιπλανηθούν στους αυστραλιανούς μας δρόμους.

Πρέπει επίσης να θυμόμαστε την τεράστια θυσία όλων των μαχητών και των ανθρώπων κατά του φασισμού του 20ού αιώνα. Η θυσία των λαών από τη Σοβιετική Ένωση θα έπρεπε να έχει μια ιδιαίτερη θέση σε αυτόν τον εορτασμό ακριβώς επειδή υπέστη τις μεγαλύτερες απώλειες και επειδή έσπασαν την ραχοκοκαλια της ναζιστικής επιθετικότητας.

Η Αυστραλία είναι μια ήπειρος που βρίσκεται μακριά από το επίκεντρο των πολέμων και των λιμών. Αλλά η ιστορία μας μάς διδάσκει ότι το απέραντο νησιωτικό μας σπίτι δεν είναι απαλλαγμένο από τον ιό του φασισμού. Ένας ιός που μολύνει το σώμα και την ψυχή της πολιτικής και αφήνει τους ευάλωτους πληθυσμούς στο έλεος του μίσους και της απελπισίας.